Yargıtay 11. HD 8.06.2000 tarihli kararında çift ayak/tek ayak logosuna dayalı olarak markaların benzerliği yönünde hüküm kuran ilk derece mahkemesi kararını onamıştır.
Nitekim Avrupa uygulamasında da markalar arasında sadece figür unsuruna dayalı olarak benzerlik neticesine varılabileceği ancak bunu logonun orjinalliği nedeniyle yüksek bir ayırt edicilik özelliğine sahip olması ya da kullanım yoluyla yüksek bir ayırt edicilik iktisap etmiş olması koşullarından birinin gerçekleşmiş olması şartına bağlamaktadır.
Kararın konusu olan markanın 1975 yılından beri yoğun bir şekilde kullanıldğı anlaşılmaktadır. Dolayısıyla markanın kullanım yoluyla yüksek bir ayırt edicilik iktisap ettiği kabul edilebilir.
Markalar arasındaki mukayesede de Yargıtay haklı olarak davacı firmanın çift ayak logosu ile davalı firmanın tek ayak logosunun benzer olduğunu zira iki markayı aynı anda görüp karşılaştıracak durumda olmayacak potansiyel müşterilerin hafızasında sadece çıplak ayağın kalacağına hükmeden ilk derece mahkemesi kararını onamıştır.
Vize Uzatma Başvurularında Referans Mektubu: Kaç Tane Gerekir, Ne Kadar Önemli?
