Marka hukukunda “bir markanın bir sahibi olur” şeklinde özetlenebilecek “teklik” ilkesi geçerlidir. Başvurunun aynısı veya ayırt edilemeyecek kadar benzerinin markalar Türk Patent tarafından itiraz olmadan yapılan ilk incelemeyle tespit edilmesi durumunda reddedilmesi “kamu düzeni” gereği kabul edildiğinden bunun bir istisnası da söz konusu değildi.
Ancak SMK m. 5/3 önceki aynı veya ayırt edilemeyecek kadar marka sahibinin noter onaylı izni olması durumunda aynı türdeki mal veya hizmetler açısından aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzer markanın tescil edilebilmesinin önünü açmaktadır.
Burada aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzer markaların hem “mutlak tescil engelleri” kapsamında kabul edilmesi hem de verilecek muvafakat ile bunların tesciline olanak sağlanması bir çelişki oluşturmuştur.
Bu şekilde bir çelişki ancak AB mevzuatında olduğu gibi “aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzer markaların” da nispi tescil engelleri kapsamına alınmasıyla mümkün olabilir.
Marka vekillerinin önceden tescilli bir markanın aynısı için yaptıkları başvurularda “noter onaylı” açık iznin yer aldığı belgeyi uygun bir şekilde sunmaları tescilin önünü açacaktır.
Aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzer markalarda marka avukatları önceden yoğun nizasız kullanım gerekçesiyle markanın tescil edilmesi gerektiği, iddiasını sıklıkla dile getirmektedirler. Aynı markanın veya ayırt edilemeyecek kadar benzerinin önceden tescilli olması durumunda başvuru sahibine bir çeşit müktesep hak tanınmaktadır. Aynı müktesep hakkın tescilsiz şekilde aynı markayı uzun zaman kullanana da tanınması gerektiği savunulmaktadır. Diğer yandan aynı veya ayırt edilemeyecek benzer marka bir şekilde tescil edilmişse ve bu tescilin üzerinden herhangi bir uyuşmazlık doğmadan 5 yıldan fazla süre geçmişse bu durumda da hükümsüzlük davasının düşmesi ve aynı markanın birden çok kişi adına tescilinin söz konusu olması durumu doğmaktadır.
