Somut olayda, ortak yerlerden olan bahçedeki ağaçların bakımı (budanması) genel yönetim işlerinden olduğu cihetle; Mahkemece Yargıtay’ın yerleşmiş uygulamaları da dikkate alınarak Kat Mülkiyeni Yasasının 35.maddesinin (b) ve (d) bentleri hükmü uyarınca dava konusu ağaçların budanması işinin yönetici tarafından yerine getirilmesine, anataşınmazın yöneticisinin olmaması ya da onun geçerli (haklı) bir nedenle gerçekleştiremeyeceğinin saptanması durumunda bu işin davalı tarafından yaptırılmasına, giderlerinden ise anılan Yasanın 20. maddesi ve yönetim planı hükümleri doğrultusunda tüm kat maliklerinin sorumlu tutulmasına karar verilmesi gerekirken, infazda duraksamaya yer verecek ve zorluk yaratacak biçimde hüküm kurulmuş olması doğru görülmemiştir.
YARGITAY 18. HUKUK DAİRESİ E: 2004/1104 K: 2004/1908 T: 01/03/04
Dava dilekçesinde müdahalenin önlenmesi istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı dava dilekçesinde; anataşınmazın bahçesine gelişigüzel dikilmiş olan ağaçların uzun zamandan beri budanmaması yüzünden zemin kattaki bağımsız bölümün güneş ışığından yararlanamadığını ve rutubete neden olduğunu ileri sürerek, bu ağaçların kesilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davacılar, dava konusu edilen ağaçların davacının bağımsız bölümüne zarar vermediğini öne sürerek, davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Yerinde yaptırılan inceleme sonunda düzenlenen bilirkişi raporlarında; kat irtifaklı anataşınmazın arka bahçesindeki ağaçların, gelişigüzel dikilmesi ve yıllardır budanmamış olması nedeniyle davacının zemin kattaki bağımsız bölümünün görüş alanını daralttığı, güneş ışığından yararlanmasını engellediği ve rutubete sebebiyet verdiği saptanmış, bu ağaçların oluşturduğu söz konusu zararların giderilebilmesi için yöntemince budanmaları gerektiği görüşüne yer verilmiştir.
Mahkemece, dosyada toplanan kanıtlara ve özellikle Yukarıda değinilen bilirkişi raporlan içeriğine göre dava konusu edilen ağaçların bir ziraat mühendisi gözetiminde budanmasına ve bunun için beş günlük süre tanınmasına karar verilmiş olmasmda bir isabetsizlik bulunmadığından davalı yanın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Kararın hüküm fıkrasında, ağaçların budanması işinin kimin ya da kimlerin yerine getireceği, bunun için gerekli giderlerin kimlerce ve nasıl karşılanacağı hususları açıkça gösterilmemiştir.
HUMK’nun 388. maddesinin son fıkrası uyarınca kararın hüküm sonucu kısmında, istek sonuçlarından her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların birer birer açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak biçimde gösterilmesi gerekir.
Somut olayda, ortak yerlerden olan bahçedeki ağaçların bakımı (budanması) genel yönetim işlerinden olduğu cihetle; Mahkemece Yargıtay’ın yerleşmiş uygulamaları da dikkate alınarak Kat Mülkiyeni Yasasının 35.maddesinin (b) ve (d) bentleri hükmü uyarınca dava konusu ağaçların budanması işinin yönetici tarafından yerine getirilmesine, anataşınmazın yöneticisinin olmaması ya da onun geçerli (haklı) bir nedenle gerçekleştiremeyeceğinin saptanması durumunda bu işin davalı tarafından yaptırılmasına, giderlerinden ise anılan Yasanın 20. maddesi ve yönetim planı hükümleri doğrultusunda tüm kat maliklerinin sorumlu tutulmasına karar verilmesi gerekirken, infazda duraksamaya yer verecek ve zorluk yaratacak biçimde hüküm kurulmuş olması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla Yukarıda açıklanan esaslar gözönünda tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK’nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin haremin istek halinde temyiz edene iadesine, 11.3.2004 gününde oybirliğiyle karar verildi.
2
